Πήγαμε εκδρομή με φίλους. Κυριακή μεσημέρι ήθελαν να πάμε σε ένα ταβερνάκι λίγο έξω από τη Λαμία στις πλαγιές του Παρνασσού σε ένα μικρό χ...

Οι ζωές μας Πήρα το σκαμπό και κάθισα στην κουζίνα. Για την ακρίβεια μπροστά στον φούρνο. Είναι 1:00 το βράδυ και σηκώθηκα από το κρεβάτ...

Τα μοβ σεντόνια έχουν ακόμη το σχήμα των χεριών σου. Έχω ξαπλώσει στην άκρη του κρεβατιού και παρατηρώ τη μεριά σου. Σε εμβρυακή στάση,...

Αναρωτήθηκα πόσο καιρό έχω να λάβω γράμμα σου. Μου έγραφες συχνά. Κάθε βράδυ σχεδόν μου έγραφες. Δε μου γράφεις πια. Δε σου γράφω ούτε &...

Εσύ Κατέβηκα σχεδόν τρέχοντας τα σκαλιά. Ζαλιζόμουν. Ήμουν άρρωστη; Τα μαλλιά μου έπεφταν στα μάτια μου, δεν ήθελα να τ’ αγγίξω. Τα χέρι...

Τη μέρα που μου είπες να έρθω μαζί σου. Τη μέρα εκείνη θυμάμαι περισσότερο απ' όλα το γέλιο μου. Δεν μπόρεσα τόσο να πιστέψω σε αυτ...

Θλίβομαι βαθιά. Προσπαθώ να ξεχωρίσω τη λέξη "ζωή" από τη λέξη "επιβίωση". Ποιος μπορεί άραγε να σε διαβεβαίωσει ότ...

Φοβάμαι να κοιτάζω τη φωτογραφία σου.  Φοβάμαι μην και ζωντανέψεις απ' το χαρτί κι έρθεις εδώ δίπλα μου, μπροστά μου, και με δεις... ...

Ξεκίνησε κάπως έτσι... Ήθελα να ακούσουμε τους ίδιους ήχους. Ήθελα αυτήν την ώρα, αυτήν την στιγμή, αυτό το ίδιο δευτερόλεπτο να ...

Και ξαφνικά μύρισε θάλασσα. Όχι ακριβώς.. Μύρισε αυτό το "απροσδιόριστο", μύρισε Εκείνο το Μέρος ... Μύρισε Εκείνη η Ηλι...

Μέσα σ' όλα κατάλαβα.. Κατάλαβα πόσο θέλω να σε θέλω. Τέτοια φράση δεν θέλω να την εξηγήσω. Θα μολυνθεί η αλήθεια της. Ίσως να το έκανα...

Βρέχει. Και ξαφνικά. Βρέχει. Μετά από τόσο καιρό που όλοι περίμεναν βροχή, ένα βράδυ - πριν καν πετύχουμε τυχαία τα συμμετρικά μηδενικ...

Κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό τα χρόνια μου σεντόνια μου, τσιγάρα να καπνίσω. Δεν ξέρω πόσα τσιγάρα χρειάζονται για να ξεχάσεις. Δεν ξέρω ...

.

.